Door mijn ervaring en kennis te delen, kan ik anderen helpen

Ela werkt al meer dan 20 jaar in de gehandicaptenzorg. Ze kwam er op haar 16e mee in aanraking en het was meteen helemaal goed. ‘Dat is wat ik wilde,’ vertelt ze. We praten met Ela over haar werk, motivatie en privéleven.

Als oude bomen worden verplant, dan doen ze het niet meer

Tijdens stages voor de opleiding Zorg en Welzijn niveau 2 kwam ik in aanraking met de gehandicaptenzorg. Ook had ik een oppaskindje met het syndroom van Down. Ik was er bijna elke dag. Al op mijn 17ekwam ik bij Philadelphia terecht, eerst als stagiaire op een woongroep met ouder wordende cliënten. Dat was echt mijn doelgroep. Ik vond het zo leuk en ben daar 17 jaar blijven hangen. Tussendoor deed ik nog een aantal opleidingen, zoals SPW en VIG. 

Tijdens die laatste opleiding merkte ik dat ik de verpleegkundige richting op wilde. Ik wilde mensen verder helpen. Naast het wonen wilde ik ook helpen bij de ongemakken die erbij komen als mensen ouder worden, zodat ze zoveel mogelijk in hun eigen huis konden blijven wonen. Als oude bomen worden verplant, dan doen ze het niet meer. Dat heb ik vaak meegemaakt. Ik wilde eraan bijdragen dat ouderen uiteindelijk konden overlijden in hun eigen huis en niet op een nieuwe plek. 

Al die piepjes, draadjes en machines vond ik heel interessant

Toen kwam mijn moeder in het ziekenhuis terecht. Al die piepjes, draadjes en machines vond ik heel interessant. Ik besloot dat ik de verpleegkundigenopleiding wilde gaan doen. Mijn oma hoorde dit en zei: “Dat mag van mij. Ga het doen.” 

Hierdoor leerde ik ook weer een andere kant van de gehandicaptenzorg kennen. Ik moest weer stagelopen en deed dat dit keer in Amsterdam op een groep met intensieve zorg. Dat was geweldig. 

Ik vind het heel leuk om als verpleegkundige in de gehandicaptenzorg te werken. Niemand is hetzelfde, maar mensen met een beperking hebben een extraatje. Het lichaam zit niet in elkaar zoals in de boeken staat. Dat vind ik interessant. Ook het contact met de mensen vind ik heel fijn. Het is het type mens waar ik voor wil zorgen.

‘Als jij van je lichaam houdt en nog verder wil met dit lichaam, dan moet je stoppen met dit soort werk‘

Uiteindelijk ging ik werken op een groep met EMB-cliënten. Dat was fysiek veel intensiever. Ik kreeg last van mijn schouder en dat bleek een nekhernia te zijn. Daar ben ik aan geopereerd, maar het herstel ging niet snel en het bleef pijn doen, ook al had ik therapieën gehad. Op den duur zei een bedrijfsarts me: “Wees eerlijk naar jezelf. Als jij van je lichaam houdt en nog verder wil met dit lichaam, dan moet je stoppen met dit soort werk.” Dat kwam als een klap binnen, want ik vond dit geweldig. 

Hoewel dit werk niet meer ging, wilde ik wel als verpleegkundige blijven werken. Mijn manager van toen stelde DigiContact voor. Ik kon daar niet meteen aan de slag, maar een tijd later werd ik door een andere oud-manager gebeld met de vraag of DigiContact niet iets voor mij zou zijn. Ze had mijn naam horen vallen. Dat wilde ik nog steeds en zo is het balletje gaan rollen. 

Dit was in januari 2022. Er waren veel vragen met betrekking tot Corona. Het was erg druk, waardoor ik snel ingewerkt was. Het was ook gewoon meteen goed. Tegelijkertijd kwamen er andere vragen op mijn pad, wat ik heel leuk vond. Collega’s belden, waarna ik nadacht over wat ze konden doen in hun situatie en over hoe ik dat zo goed mogelijk aan hen kon overbrengen.

Door mijn ervaring en kennis te delen, kan ik iemand helpen en voorkomen dat iemand verder in de stress schiet. Ik ken de vragen waar ze op de werkvloer tegenaan lopen. Daar liep ik ook tegenaan toen ik er nog werkte en toen belde ik de huisarts. Nu zitten wij daartussen. Begeleiders hoeven daardoor niet meer lang in de wacht te staan of te wachten tot een huisarts langskomt. We kunnen direct meekijken en adviseren. Het verlaagt voor begeleiders de drempel om te bellen, wanneer ze weten dat ze niet meer in de wachtrij bij de huisarts hoeven te staan.

Dat geeft mij het besef dat ik echt op mijn plek zit

Een voorbeeld waarin ik echt iets heb kunnen bijdragen, was een moment dat een begeleider mij belde die het niet meer wist. Ik hoorde dat ze in paniek was. Ze moest echt even met iemand praten om te horen of ze het goede had gedaan. Als ik dan vertel dat ik het ga uitzoeken, luister, vertel dat iemand het goed heeft gedaan of uitleg wat ze kan doen op dat moment, dan hoor je de opluchting. Ze zei daarna dat ze zo blij was dat ze even kon bellen om te sparren en dat ze was gerustgesteld. Dat doet mij beseffen dat ik echt op mijn plek zit.

Ik werk afwisselend thuis en op kantoor. Als het thuis te druk is, ga ik naar kantoor. Aan de andere kant heb ik ook reuring nodig, dus ga ik ook naar kantoor als het thuis te rustig is. Dan ga ik op de fiets naar kantoor, heerlijk in de buitenlucht, en zoek ik de gezelligheid op. Op andere momenten, als het uitkomt of als ik bijvoorbeeld een nacht slecht heb geslapen, werk ik vanuit huis.

Voorheen vond ik het nog niet zo gemakkelijk om mijn werk niet mee naar huis te nemen. Ik was jong, werkte alleen maar, had geen relatie en voelde me op mijn werk heel erg thuis. Als ik dan naar mijn eigen huis ging, was ik nog bezig met appen met collega’s en van alles wat nog gedaan moest worden. Ik werkte thuis regelmatig notulen uit. Ik heb er wel erg van geleerd om dat niet meer thuis te doen. 

Toen ik mijn huidige man leerde kennen, vond hij het ingewikkeld dat ik zo’n onregelmatig rooster had. We konden weinig plannen. We hebben toen er toen voor gezorgd dat daar meer duidelijkheid in kwam. Inmiddels heb ik helemaal geen tijd meer om thuis bezig te zijn met werk en wil ik dan van mijn gezin en mijn huis genieten. Het werken bij DigiContact helpt daarbij. Ik kan het heel makkelijk ‘uitzetten’.

Als het hier opgeruimd is, heb ik rust in mijn hoofd

Als ik vrij ben, vind ik het heel leuk om met mijn zoontje te zijn. Hij gaat nu naar school, waardoor ik meer tijd voor en met mezelf heb. Dat vind ik nog niet zo gemakkelijk: tijd met mezelf doorbrengen. Vroeger vond ik het heerlijk, ging ik lekker films kijken. Op de bank liggen, hoofd uit, niks doen. Daar heb ik nu de rust niet voor. Ik ben meer bezig met het huis schoonmaken en gezellig houden. Daar deed ik vroeger nooit. Ik werkte, sliep en liet thuis de boel de boel. Nu heb ik een gezin en een eigen huis dat ik deel met mijn gezin. Ik wil het gezellig hebben voor anderen en voor mezelf. Als het hier opgeruimd is, heb ik rust in mijn hoofd.

Tijdens het opruimen en schoonmaken luister ik vaak een podcast. Ik ben inmiddels 7 jaar bonusmoeder en ben daar nu erg mee bezig. Ze gaat de prepuberteit in en daar lopen we wel tegenaan. Ik ben niet haar ouder, maar welke rol ga ik daarin dan innemen? Het is fijn dat daar podcasts over zijn gemaakt, waar ik tips en tricks uit kan halen.

Ik vind het ook heerlijk om te wandelen. Als ik mijn zoon naar school heb gebracht, loop ik vaak een rondje door een natuurgebied hier in de buurt. Ik houd ervan om lekker te rommelen in de tuin, te lezen en te zingen. Mijn man en ik hebben samen zangles gehad. Dat was heel erg leuk en willen we graag weer oppakken. Tot die tijd zingen we gewoon thuis en halen we er allemaal herinneringen van vroeger mee op. Daar houden we enorm van.

Gezien en gehoord worden. Dat ervaren onze cliënten en dat voel ik ook binnen ons team

Al sinds haar 18e werkt Jeltje in de gehandicaptenzorg. Ze heeft er in allerlei rollen gewerkt, vooral met mensen met een licht verstandelijke beperking. Sinds een jaar werkt ze bij DigiContact en is lvb haar expertise, maar ook ouderen en jeugd en gezin. Ze vertelt ons over haar loopbaan, waar ze energie van krijgt en wat ze graag doet in haar vrije tijd.

Na al die jaren pluk ik nog steeds de vruchten van de opleiding tot z-verpleegkundige

‘De opleiding tot z-verpleegkundige gaf destijds de mogelijkheid om in de gehandicaptenzorg te kunnen werken. Deze heb ik gevolgd en ik vond dat een goede, brede opleiding, waar ik na al die jaren nog steeds de vruchten van pluk. Ik wilde eigenlijk verpleegkundige worden, maar dat was financieel niet mogelijk. Daarom ging ik werken en leren in de gehandicaptenzorg.’ 

‘Ik startte op een groep voor meervoudig beperkte mensen en ging later over naar een groep voor moeilijk verstaanbaar gedrag. Ik leerde er veel, onder andere dat deze problematiek niet geschikt voor mij is. Ik was begin 20 jaar en vond het een pittige doelgroep. De omgang was anders dan nu, vooral gericht op het bieden van structuur en strakke lijnen. Nu is er meer aandacht voor de problematiek en het individu. Het was een andere tijd. Wat dat betreft is de zorg echt verbeterd.’

‘Toen ik een kind kreeg, ben ik bij de dagbesteding gaan werken, om meer regelmatige werktijden te hebben. Dat heb ik 12 jaar gedaan, waarna ik ging werken bij de Oudervereniging Philadelphia. Daar begeleidde ik vrijwilligers en leerde ik trainingen te geven. Na 1,5 jaar weer op een woongroep gewerkt te hebben, ging ik als meewerkend teamleider in de ambulante begeleiding aan de slag. Ik volgde de interne opleiding tot gezinscoach en daarnaast nog meer coachopleidingen. Ook gaf ik trainingen en intervisie in de organisatie.’

‘Op een gegeven moment ging ik als teamleider bij een particulier ouderinitiatief werken. Dat was ontzettend leuk en een bijzondere, mooie vorm om in te werken. Je werkt in de driehoek van ouders, bewoners en medewerkers. Het was boeiend en gaf me veel energie en voldoening.’

Ondanks dat ik niet zo digitaal vaardig ben, heb ik het werk bij DigiContact goed kunnen oppakken.

‘Tot 2019 heb ik allerlei banen gehad in meerdere organisaties, in verschillende functies en met allerlei doelgroepen. Ik werd toen ziek, zodanig dat ik op een gegeven moment langer dan twee jaar ziek was. Ik moest helaas stoppen met mijn werk, maar gelukkig kon ik daar in 2022 weer mee beginnen. Aan mijn ziekzijn heb ik wat beperkingen overgehouden, waardoor het fijn zou zijn als ik in mijn baan minder hoefde te lopen. Toen kwam een vacature van DigiContact voorbij. Ik ben niet digitaal aangelegd, dus ik twijfelde of het wel handig was. Desondanks sprak het me erg aan, omdat je hiermee wel cliënten begeleidt. Zo ben ik bij DigiContact terechtgekomen.’

‘Ondanks dat ik niet zo digitaal vaardig ben, heb ik het werk bij DigiContact goed kunnen oppakken. Ik vraag heus nog veel aan collega’s en type niet snel, maar voor de rest lukt het allemaal. Daar ben ik best trots op en blij mee.’ 

‘Het werk vind ik erg leuk. Ik heb kortdurende en over het algemeen heel fijne gesprekken met cliënten. Ik bouw zo een betrouwbaar contact met ze op. Daardoor hebben zij het gevoel hun verhaal te mogen doen en kunnen ze het contactmoment als positief ervaren. In het begin dacht ik dat dat kortdurende contact kil zou zijn, maar dat is helemaal niet zo. De manier waarop dat vorm krijgt en ik dat ervaar, geeft mij de voldoening die ik uit mijn werk wil halen. Ik hoop dat het voor cliënten ook zo werkt, dat zij dat eruit halen wat ze op dat moment nodig hebben.’

‘Wat mijn werk zo leuk maakt, is het totaalplaatje. Ik heb het nodig dat ik me ergens mee kan bemoeien en houd, door de teamleidersrol die ik altijd op me nam, van die overview. Het meedenken in werkgroepjes vind ik leuk en ook uit het contact met de collega’s haal ik veel energie. Tussen de gesprekken door raak ik met collega’s in gesprek of sparren we even met elkaar over situaties, bijvoorbeeld over wat een gesprek bij mij oproept. Die gesprekken zijn heel belangrijk en daar haal ik veel voldoening uit. In elke organisatie en elk team is er wel wat, maar zolang jij je gehoord en gezien voelt en daar zelf ook verantwoordelijkheid in neemt, is er een mooie wederkerigheid. Dat vind ik een belangrijke waarde in mijn werk en dat vind ik bij DigiContact.’

Het gaat dan om het bieden van een luisterend oor, meebewegen en iemand de positieve kant op krijgen

‘We hebben bij DigiContact met verschillende doelgroepen te maken. Bij ouderen merk ik veel vereenzaming op. Soms heb ik een gesprekje met een eenzame oudere, over de dagelijkse dingen. Diegene kan zich na een gesprek van 5 minuten al zo gehoord voelen en heeft een stuk invulling van de dag gehad. Het kan ook iemand zijn die depressief is en zijn verhaal kwijt wil, zonder dat ik oplossingen bied. Het gaat dan om het bieden van een luisterend oor, erkennen, meebewegen en iemand weer op weg helpen.’ 

‘Ik zie de rol van DigiContact als relatief klein, maar heel belangrijk binnen een behandeling of begeleiding. Vooral in de avond en weekenden, op momenten dat er geen of minder begeleiding of werk is. Het idee dat cliënten iemand kunnen bellen, kan ze zoveel rust geven. Ook al maken ze er geen gebruik van. Voel je je ’s nachts alleen en lig je te piekeren in bed, dan is er iemand die naar je kan luisteren. Dat is het mooie aan DigiContact.’

‘Het loskomen van mijn werk gaat nu heel anders dan voorheen. Als teamleider en trainer nam ik altijd bepaalde verantwoordelijkheden mee naar huis. Bij DigiContact merk ik dat ik klaar ben als ik naar huis ga. Af en toen gebeurt er iets waar ik over na blijf denken of wat ik nog even opzoek om ervan te leren. Ik vind het belangrijk om daar nog steeds mee bezig te zijn. Ik wil geprikkeld blijven, dat heb ik nodig. Anders gaat het zo kabbelen. Zo zoek ik naar de balans.’

Sociale contacten zijn heel belangrijk voor me

‘Mijn vrije tijd vul ik vooral met heel gewone dingen. Sociale contacten zijn belangrijk voor me. Ik heb veel vrienden en vriendinnen met wie ik graag lunch of koffiedrink. Ik sport een keer in de week en wandelde altijd graag. Maar door m’n beperking kan ik dat niet meer zo ver. Ook daarin zoek ik de balans.’

‘Met mijn man heb ik een samengesteld gezin met vier kinderen. Zij zijn de deur al uit, maar wonen allemaal in dezelfde stad. Dat is heel fijn. Iedereen heeft zo zijn eigen leven, maar regelmatig komen we bij elkaar.’

‘Ook houden mijn man en ik erg van vakantie. We gaan regelmatig een weekend of week weg. Het wisselt wat we doen, zoals een weekendje naar Duitsland en in de zomer gaan we meestal naar de zon: Griekenland of Spanje. Daar houden we erg van. In juni gaan we al 16 jaar met vrienden naar Oerol op Terschelling. Dat is echt genieten.’ 

Zelfs als het slecht weer is, vind ik het heerlijk om te wandelen op het strand

‘Ik houd enorm van het strand. Zelfs als het slecht weer is, vind ik het heerlijk om er te wandelen. Het grootse, weidse van de zee enerzijds en het stille, indringende ervan anderzijds vind ik heel fijn. Als ik op het strand loop, kan ik alles vergeten, mijn hoofd leeg laten waaien. Daar geniet ik van.’ 

‘Ik groeide op in Franeker, dichtbij Terschelling, dus we gingen veel naar de eilanden op vakantie. Een tijd geleden was ik bij mijn moeder, die nog in Friesland woont. We gingen bij een restaurant tegen de zeedijk lunchen. Daarna liepen we nog even de dijk op. Mijn moeder zag de weidsheid en dat was prachtig. Het is een gevoel van stilte.’

Na 17 jaar ‘op de groep’ is Marieke nu digitaal begeleider

Per toeval kwam Marieke ruim 20 jaar geleden in de gehandicaptenzorg terecht. Direct stal het haar hart. Drie jaar geleden maakte ze de overstap naar DigiContact. Marieke is een mensenmens en zorgt graag voor anderen. Ze vertelt over haar werk, motivatie en wat ze in haar vrije tijd doet.

‘Ik ben getrouwd, heb twee puberkinderen en een hond. Na de havo startte ik met de opleiding tot hbo-verpleegkundige. In het tweede jaar kwam mijn toenmalige vriend om bij een motorongeluk, waarna ik besloot te stoppen met de studie. De moeder van een vriendin werkte destijds bij Philadelphia in Vierhouten. Daar zochten ze begeleiders. Ze vroeg of dat niet wat voor me was. Ik kende de gehandicaptenzorg niet, maar het leek me leuk. Ik kwam erachter dat het wel een andere tak van sport was, maar ik vond het super. Zo ben ik blijven hangen.’

‘Aanvankelijk had ik geen studie afgerond. Dat kon vroeger nog. Later ging ik de opleiding Verzorgende IG doen in de avonduren en daarop volgde de opleiding Verpleegkundige. Later ben ik nog een aantal jaar coördinerend begeleider geweest en heb ik geholpen bij het opzetten van een verpleegkundig team dat de triage op locatie ging doen. Toen ik inmiddels zo’n 17 jaar op locaties werkte, was ik begeleider van een groepje van drie cliënten met moeilijk verstaanbaar gedrag. Ik heb de nodige klappen gekregen, breuken gehad en gehoorbeschadiging opgelopen, maar toch gingen deze mensen in mijn hart zitten. Zij waren niet de reden dat ik uiteindelijk weg wilde.’

Er bleef steeds minder tijd en ruimte over voor de cliënten op de groep en daar had ik moeite mee.

‘In de loop der jaren is er veel veranderd in de directe zorg. Veel ten goede, maar waar ik tegen aanliep, waren de administratieve druk, de regels en de gesprekken met verwanten die allemaal willen dat hun kind op de eerste plek staat. Er bleef steeds minder tijd en ruimte over voor de cliënten op de groep en daar had ik moeite mee. Tijdens de coronapandemie werd bij DigiContact het verpleegkundig team in leven geroepen. Daar zag ik een vacature van voorbijkomen. Ik had op oudejaarsdag mijn sollicitatiegesprek en een maand later stapte ik over.’

‘Het verpleegkundig team bestaat uit vijf verpleegkundigen en is, net als de digitale begeleiders, 24/7 bereikbaar. We hebben een vroege, late en bereikbaarheidsdienst ’s nachts. Je krijgt verschillende mensen aan de telefoon, meestal zijn het begeleiders. Ze kunnen bellen met vragen over epilepsie, diabetes, medicatie, corona en allerlei andere medische zaken waarvoor ze eerder de huisarts of huisartsenpost zouden bellen. We geven ze advies of sturen ze in de juiste richting. Daardoor belasten ze de huisartsenpost en de huisartsen niet meteen en nemen we de druk van de zorg wat weg.’

Soms kloppen allerlei medische gegevens, maar heeft een begeleider toch een ‘niet pluis gevoel’.

‘Daarnaast kennen ze bij de huisartsenpost onze doelgroep minder goed. Soms kloppen allerlei medische gegevens, maar heeft een begeleider toch een bepaald ‘niet pluis gevoel’. Dat onderbuikgevoel is heel belangrijk. We kunnen in de ECD’s, waardoor we de medewerkers vaak zelf kunnen helpen. Of we bellen de huisarts voor overleg op medisch niveau.’

‘Andere professionals kunnen ons ook bellen met vragen. Zo bellen verpleegkundigen ons als ze ergens niet uitkomen of vervangen wij het verpleegkundig team bij ziekte. Daarmee zijn we een goede aanvulling op dit team. Managers bellen ons wel eens om te sparren over situaties en met collega’s van DigiContact hebben we ook veel contact. Als ze bijvoorbeeld een cliënt aan de telefoon hebben die zich zorgen maakt over iets medisch, dan kunnen wij het gesprek overnemen. We hebben ook regelmatig direct contact met cliënten. Ze bellen ons met vragen over medicatie en we doen de dubbele medicatiecontrole, bijvoorbeeld voor cliënten met diabetes die begeleid wonen. We kijken dan mee bij het insuline spuiten.’

‘Als ik nu klaar ben met werken, ben ik ook echt klaar. Dat is het grootste verschil dat ik merkte toen ik startte bij DigiContact. Ik hoef buiten werktijd niet meer op mijn telefoon of mail te letten. Ik heb een werktelefoon, waardoor dit gescheiden is van mijn privételefoon. Ook hoef ik niet meer regelmatig terug voor een gesprek. We hebben een keer in de maand een teamoverleg en that’s it.’

Dit heb ik zelf wel eens gemist op de groep.

‘Het fijne aan DigiContact is dat het zo makkelijk te bereiken is. Er is altijd iemand die met je mee kan denken. Ik kan ze gelijk geruststellen en met ze meedenken. Dit heb ik zelf wel eens gemist op de groep. Het is fijn als iemand dankzij mijn hulp weer verder kan en soms is dat heel eenvoudig. Ik denk bijvoorbeeld even mee met een begeleider die de huisarts moet bellen, maar niet weet wat hij of zij moet zeggen. Andere keren zijn het situaties waarin de ambulance gebeld moet worden. De volgende dag bel ik meestal terug om te horen hoe het is gegaan. Ze bedanken ons dan vaak. Het is gewoon een telefoongesprek waarin ik niets doe en zie, maar het draagt zo bij. Die dankbaarheid is heel fijn.’

‘Elke keer als de telefoon gaat, krijg ik een soort kriebel in mijn buik. Wat ga ik nu krijgen? Dat vind ik leuk. Het gaat van een vergeten vitamine D pil naar pijn op de borst. Je moet dan snel schakelen. Ook kan een beller hoog in zijn stress of emoties zitten. Ik probeer hem dan tot rust te brengen, want daardoor sla je soms stappen over. Andersom moet ik mijn rust ook bewaren. Zo belde laatst een begeleider heel rustig in over dat ze een cliënt niet wakker kreeg. Hij reageerde ook niet op een pijnprikkel. Ik probeerde rustig na te denken en vroeg wat voor pijnprikkel ze had toegediend. Ze had voorzichtig geknepen, dus ik stelde voor dat ze met een pen op zijn nagel duwde. Daar reageerde hij wel op. Wat een opluchting. Nu kon ik bekijken wat er aan de hand was. Soms kap ik wel het gesprek af, omdat 112 gebeld moet worden. Gelukkig moet ik vaker de-escaleren dan andersom.’ 

‘Een ander voorbeeld is een gesprek met een begeleider op een groep waar een cliënt kort daarvoor was overleden. Ze was verdrietig, boos en vol met vragen. Ze moest even ventileren, maar omdat het vrijdagvond was, was haar manager niet bereikbaar. Het is heel erg om een cliënt te verliezen, want je bouwt een band met hem of haar op. Ik heb haar laten praten en gaf haar de tijd. Ze had een luisterend oor nodig en vervolgens tools en houvast waarmee ze verder kon.’

Naast dat ik het werk zelf heel leuk vind, word ik gewoon heel blij van mijn collega’s bij DigiContact.

‘Naast dat ik het werk zelf heel leuk vind, word ik ook heel blij van mijn collega’s bij DigiContact. We werken afwisselend thuis en op kantoor. Dat is fijn. Op kantoor is het dan altijd heel gezellig.’

‘Regelmatig draai ik een bereikbaarheidsdienst ’s nachts. Ik slaap dan wel, maar kan wakker gebeld worden. Ik heb wel eens dat ik, nadat ik een advies heb gegeven en weer in bed lig, me afvraag of ik het goede advies heb gegeven. De verantwoordelijkheid is daarin best hoog. Dan ga ik het nog wel een keer of twee na. Kom ik op hetzelfde uit, dan kan ik het loslaten. Mocht ik twijfelen, dan zou ik terugbellen, maar dat is nog niet gebeurd. Verder neem ik mijn werk niet mee naar huis. Klaar is klaar.’

‘Het helpt ook dat ik bij een vroege dienst een uur overlap heb met een collega. We zien en spreken elkaar dan, waarna ik het kan loslaten. En is er wel wat, dan kan ik altijd overleggen met collega’s van DigiContact. Werk ik op kantoor, dan moet ik een half uur naar huis rijden. Dat is voor mij al een soort cooling down. Na een dag thuiswerken, werkt het al om op de bank te ploffen en even tv te kijken.’

Ik ondersteun medisch repatriëren, wat betekent dat we mensen die in het buitenland in het ziekenhuis zijn beland, naar Nederland halen.

‘Naast het werk bij DigiContact ga ik, als ik tijd heb, als verpleegkundige mee op de ambulance. Ik ondersteun medisch repatriëren, wat betekent dat we mensen die in het buitenland in het ziekenhuis zijn beland, naar Nederland halen. In deze tijd van het jaar zijn dat vooral ski-ongelukken. Vaak gaan we met een ambulancewagen, maar we kunnen ze ook met het vliegtuig van ver ophalen. Naast het telefonisch contact bij DigiContact, maak ik dus ook nog echt, persoonlijk contact met mensen. Dat maakt het voor mij extra leuk.’

‘Verder doe ik al vanaf mijn 5e aan klassiek ballet en jazzballet. Ook mijn dochter danst fanatiek, 5 dagen in de week in het wedstrijdteam. Ze danst binnenkort op het Nederlands Kampioenschap en het Europees Kampioenschap in Duitsland. Daar ben ik ook druk mee. Mijn zoon is 14 jaar en heeft net zijn eerste bijbaantje. Dat is natuurlijk nieuw en spannend. Ik werk om het weekend, waardoor het weekend dat ik vrij ben een soort van heilig is. We proberen dan in ieder geval een dag samen wat te doen. Pubers vinden dat op den duur wat minder leuk, maar het is al fijn om met z’n allen thuis te zijn. Dat staat voor ons ook voor een dag samen doorbrengen.’

Ik moet echt mensen om me heen hebben en ik vind het fijn om voor hen te zorgen.

‘Ik houd ervan om lekker te lopen met de hond. Ik mag graag Netflixen, maar ben het liefst bezig. Als mensenmens moet ik ook echt mensen om me heen hebben en vind ik het fijn om voor hen te zorgen. Mijn moeder deed dat ook altijd. Een voorbeeld is dat ze vroeger regelmatig vroeg wat ik wilde drinken. Als ik dan nee zei, herhaalde ze dat meerdere keren: “Wil je echt niets drinken?” en vervolgens “Neem anders even wat te drinken.” Dat vond ik vroeger heel irritant, maar ik merk dat ik dat nu ook doe bij mijn kinderen. We gingen vroeger ook wel eens met vrienden weg, met vier stellen en allemaal jonge kinderen. Dan stond ik ’s morgens in de keuken brood te smeren voor alle kinderen die al aan de tafel zaten. Dat vind ik leuk. Ik kan daar gewoon van genieten.’

ICT-er Sebastiaan helpt graag mensen, zowel in zijn werk als in zijn vrije tijd.

Vier jaar geleden begon Sebastiaan als ICT’er bij DigiContact. Hij zorgt ervoor dat cliënten met een iPad of telefoon met de medewerkers van DigiContact kunnen bellen. Hiervoor maakt hij de vaak moeilijke instructies begrijpelijk voor cliënten. We spreken Sebastiaan over dit werk, zijn motivatie en wat hij daarnaast nog meer doet.

Ik zorg ervoor dat cliënten met DigiContact kunnen bellen.

‘In 2019 ben ik bij DigiContact begonnen. Ik werkte daarvoor als bezorger voor een wijnhandel en wilde er graag weg. Ik woon zelf ook bij Philadelphia en besprak daar dat ik graag iets anders wilde doen, het liefst bij Philadelphia. Zo kwam deze baan op mijn pad. Eerder deed een externe partij de ICT van DigiContact erbij, maar ik ben echt in dienst gekomen om dit op te pakken. Ik had nog geen ervaring met ICT en deed het eerst nog met een Wajong-uitkering. Inmiddels is dat steeds meer afgebouwd en ben ik volledig in dienst bij DigiContact.’

‘Ik zorg ervoor dat cliënten met DigiContact kunnen bellen. Eerst kwam ik daarvoor vooral bij cliënten thuis, maar tegenwoordig doe ik dat op afstand. DigiContact is zorg op afstand, dus zo werk ik ook. Ik geef een uitleg en als een cliënt een iPad van DigiContact nodig heeft, dan zorg ik ervoor dat hij die, geïnstalleerd en wel, krijgt. Niet elke cliënt heeft dit nodig, want we stimuleren het steeds meer om op een eigen telefoon, tablet of laptop in te loggen.’ 

‘Daarnaast help ik bij storingen. Ik zet de melding door of onderneem een andere actie om hier iets aan te doen. De vragen en meldingen hebben betrekking op de hardware, want ik houd me niet bezig met de software en de systemen waarmee DigiContact-medewerkers werken. Ik help echt aan de kant van de inbeller. Soms krijgt een cliënt nieuw internet, waardoor er weer opnieuw iets geïnstalleerd moet worden. Daarbij maak ik de meest bijzondere situaties mee. Zo kwam ik eens bij iemand die zei dat ze internet had. Ik vroeg om de code, waarop ze antwoordde: “Dat weet ik niet, want het ligt nog onder mijn bed.” Er was nog helemaal niets geïnstalleerd, het lag al maanden in de doos. Ik heb het toen voor haar geïnstalleerd.’

Ik ken de wereld van een cliënt en weet hoe je hen moet benaderen en behandelen.

‘Deze baan past bij mij, omdat ik goed de vertaalslag kan maken tussen moeilijke termen en begrijpelijke taal voor cliënten. Ik woon namelijk zelf ook bij Philadelphia, op een 24/7 locatie in Zwolle. Daardoor ken ik de wereld van een cliënt en weet ik hoe je cliënten moet benaderen en behandelen. Bij een vraag of melding weet ik van tevoren niet precies wat voor situatie ik ga krijgen. Daardoor moet ik altijd eerst aftasten. Dat vind ik heel leuk. Ik houd van die afwisseling.’

‘Ik heb vooral contact met cliënten over het gebruik van DigiContact, maar ook begeleiders lopen wel eens tegen iets aan waarvoor ze bij mij terechtkomen. Daarnaast heb ik contact met de externe bedrijven die DigiContact inzetten, over allerlei gebruikersvragen.’

Je hebt 24/7 iemand op wie je terug kan vallen als er wat is.

‘Het grootste voordeel van DigiContact is dat je altijd weet dat je iemand kan bereiken. Je hebt 24/7 iemand op wie je terug kunt vallen als er wat is. Een aantal bewoners van de locatie waar ik woon heeft ook hulp van DigiContact. Zij vinden het heel fijn dat ze, als ze om 3 uur ’s nachts wakker worden, kunnen bellen over iets waar ze mee zitten. Het geeft ze rust en veiligheid, waardoor ze na het gesprek weer in slaap kunnen vallen. Dat zijn de mooie verhalen.’

‘Ook is het fijn dat DigiContact op een eigen device te gebruiken is. Daardoor maakt het niet uit waar je bent. Sta je op het station en rijdt de trein niet, dan kun je ze bellen. Cliënten die een iPad van DigiContact gebruiken, zijn afhankelijk van wifi. Dat gaat moeilijker, terwijl je jouw eigen apparaat snel kunt gebruiken. Jouw stressmoment kun je daardoor snel verminderen, doordat ze je direct gerust kunnen stellen en met je mee kunnen kijken. Ze helpen je meteen.’

‘Ik maak graag de verstaalslag voor cliënten. Het begrijpelijk maken hoe zij DigiContact kunnen gebruiken, vind ik het belangrijkste. Het is dan ook gaaf als het me lukt om een cliënt die er eerst niets van wilde weten, uit te leggen wat hij of zij ermee kan doen. Dan ga ik met een goed gevoel naar huis en daar haal ik veel energie uit.’

Dat zijn van die kleine momenten waarin ik merk dat mijn hulp belangrijk is.

‘Er zijn meerdere momenten geweest waarop ik het idee had dat ik met mijn werk een belangrijke bijdrage had geleverd. Zo doe ik altijd het eerste belletje samen met de cliënt. Ik laat zien hoe het werkt, dat ze alles kunnen vragen en hoe ze bijvoorbeeld een foto kunnen sturen. Zodra ze weten wat ze allemaal met DigiContact kunnen, zie je hun ogen sprankelen. Ze krijgen door dat ze hier echt wat aan hebben. Dat zijn van die kleine momenten waarin ik merk dat mijn hulp belangrijk is.’

‘Daarnaast zie ik, omdat ik regelmatig bij mensen over de vloer kom, wat anderen niet zien. Ik kom achter de voordeur. Er zijn wel momenten geweest die mij bij zijn gebleven, bijvoorbeeld toen ik in een huis kwam waar slechts een smal paadje was om te lopen en waar het heel vies was. Dat bevestigt wel dat het belangrijk is dat DigiContact er voor die personen kan zijn. Zo’n situatie neem ik wel eens mee naar huis. Soms bel ik dan met collega’s van DigiContact, om het even van me af te praten. Op die manier kan ik het weer loslaten. Omdat ik ook cliënt ben, is mij wel eens gevraagd of ik een abonnement van DigiContact zou willen hebben. Dat wil ik niet. Het zijn collega’s en het lijkt me heel lastig om hen ook te zien als begeleiding.’

‘Naast DigiContact werk ik bij de ICT-afdeling van Philadelphia, waar ik de telefoons en tablets voor medewerkers regel. Daarnaast ben ik presentator van Hallo Thuis. Ik ben één van de gezichten van de serie Lijf & Liefde. Daardoor heb ik wel eens gehad dat ik bij een cliënt kwam die me daarvan herkende. Dat zijn leuke momenten om mee te maken. Ook ben ik betrokken bij Mo, een nieuwe website voor cliënten. Daarvoor doe ik redactioneel werk, zoals video’s editen en onderdelen op de website plaatsen.’

Ik doe vrijwilligerswerk bij PEC Zwolle, als gastheer bij het MiVa-vak.

‘Ik zing in een koor en acteer graag. Daarnaast doe ik vrijwilligerswerk bij PEC Zwolle, als gastheer bij het MiVa-vak. Dat is het vak waar mindervaliden de wedstrijd bekijken. Ik geef ze een kopje koffie of thee en help ze als ze iets nodig hebben. Ook begeleid ik daar de verslaggevers die live verslag doen voor blinde en slechtziende supporters. Ze hebben een oortje in en kunnen zo de wedstrijd meekrijgen. Het is een wisselende tijd als fan van PEC, maar als het zo doorgaat zijn we in de zomer weer gepromoveerd. Dat is heel leuk.’

‘Daarnaast help ik in de kerk van het Leger Des Heils in Zwolle. Ik zorg daar achter de schermen voor de livestream. Die bereid ik voor en zet ik klaar. Dat doe ik ook wel eens voor nationale projecten van het Leger Des Heils. Dat zijn belangrijke evenement die plaatsvinden, zoals een grote dienst, een afscheid of welkom van een belangrijk persoon of een feest. Het kan van alles zijn.’

Het is mijn droom om een keer naar Disneyland in Anaheim en Disney World Orlando te gaan.

‘Buiten het werk en vrijwilligerswerk om, vind ik het fijn om thuis Disney-films te kijken. Ik ben een fanatieke Disney-fan. Mijn hele huis staat vol met Disney-beelden en ik ben al meerdere keren naar Disneyland Parijs geweest. Daar ben ik zelfs verloofd. Het is mijn droom om een keer naar Disneyland in Anaheim – bij Los Angeles – en Disney World Orlando te gaan. In Anaheim is het eerste park ontstaan en daar heeft Walt Disney zelf nog rondgelopen. In de andere parken is dat niet zo, dus naar Anaheim wil ik echt een keer toe.’

Ik vind het belangrijk dat mijn werk aansluit bij mijn persoonlijke waarden

Eerder werkte Margriet Olthuis in commerciële bedrijven aan procesverbetering. Op den duur voelde ze dat dit werk niet meer bij haar paste. Een groot deel van onze tijd besteden we aan werken. Margriet besloot die uren te willen besteden aan iets waar de wereld een beetje beter van wordt. Daarom maakte ze de overstap naar de zorg en begon ze 2,5 jaar geleden als teamcoach bij DigiContact. We spreken Margriet over haar werk, motivatie en vrije tijd. 

Ik ben in Utrecht blijven hangen, het is echt ‘m’n stadsie’ geworden.

Zou je jezelf willen voorstellen? ‘Mijn naam is Margriet Olthuis. Ik woon in Utrecht met mijn vriend en onze drie kinderen. In Utrecht heb ik Algemene Sociale Wetenschappen gestudeerd. Ik ben er blijven hangen en het is echt ‘m’n stadsie’ geworden. We wonen in een jaren ’30 wijkje aan de rand van het centrum. Het is hier eigenlijk net een dorp.’

‘Na mijn studie ging ik als managementassistent werken bij een facilitair dienstverlener en deed ik een traineeship bij een grote verzekeringsmaatschappij, waar ik de procesverbetering in rolde. Ik vind het mooi om de behoefte van de klant centraal te stellen en te bekijken hoe we daarvoor het werk zo efficiënt en effectief mogelijk kunnen inrichten. Later ben ik bij KPN terechtgekomen, waar ik in verschillende functies veel heb geleerd. Op een gegeven moment merkte ik echter dat deze commerciële omgeving niet meer paste bij wat ik in werk wil halen en brengen en daarom ging ik op zoek naar iets anders.’

Het concept van de digitale aanvulling van de reguliere zorg sprak me aan.

‘In de zomer van 2020 zag ik de functie van teamcoach bij DigiContact voorbijkomen. Ik was direct enthousiast. Het concept van de digitale aanvulling van de reguliere zorg sprak me aan, evenals werken binnen een groeiende organisatie, waar je samen voortdurend op zoek bent naar benodigde en gewenste veranderingen en verbeteringen. Dat is binnen DigiContact zo.’ 

 ‘Bij DigiContact verandert er snel veel. We blijven groeien en krijgen van het bestuur veel vrijheid in hoe we dat doen. Dat vind ik tof. De visie van DigiContact ‘de beste zorg op afstand, altijd dichtbij’ lag er al, maar we geven daar onze eigen invulling aan. Met manager Lisa, gedragsdeskundige Rianne en het team van seniors bepaal ik waar we op de korte en langere termijn naartoe willen. Wat is nodig om de kwaliteit goed te houden en waar mogelijk te verbeteren? Hoe zorgen we dat collega’s lekker aan het werk kunnen en de ruimte krijgen om hun kwaliteiten in te zetten? Hoe optimaliseren we de samenwerking met de zorgpartners en zorgen we dat we financieel gezond worden en blijven? Dat is een grote, mooie uitdaging.’

‘De samenwerking met Rianne en Lisa is goed. We zitten op één lijn met waar we heen willen en wat daarvoor moet gebeuren. Ook met de senior begeleiders werk ik fijn samen en sinds kort is er een tweede teamcoach, Christel. Het idee is dat ik me meer kan focussen op de grote lijnen, waar we naartoe gaan en wat het team daarin nodig heeft. Hoe kunnen zij het beste uit zichzelf halen om vervolgens het beste uit de cliënt te kunnen halen? Christel gaat zich meer inzetten om implementatie hiervan tijdens de diensten te ondersteunen. De visie gaat pas leven en wordt pas realiteit als jij je er in je dagelijkse werk steeds bewust van bent.’

Ik wil graag aan collega’s meegeven dat ze nagaan wie zíj zijn, waar zíj blij van worden en hoe ze dat in kunnen zetten in hun werk.

‘Ik vind het belangrijk dat ik in mijn werk iets van mezelf kwijt kan, dat het aansluit bij mijn persoonlijke waarden: verbinding maken met de mensen die het werk doen en voor wie we het doen, verbinding tussen plannen en realisatie en steeds blijven leren en groeien. Ik wil graag aan collega’s meegeven dat ze nagaan wie zíj zijn, waar zíj blij van worden en hoe ze dat in kunnen zetten in hun werk. Ik geloof oprecht dat de collega’s en de dienstverlening daar beter van worden.’ 

Hoe begeleid jij het team daarin? ‘Voorheen had ik met alle collega’s vaste bijpraatmomenten. Ik checkte hoe het met hen ging, waar ze tegenaan liepen en of er dingen waren die anders zouden kunnen. Op een gegeven moment werd de club te groot. Nu nemen de seniors veel van mij over in persoonlijke ondersteuning en teamvorming. Ik vind het nog steeds belangrijk dat ik op de afdeling aanwezig en beschikbaar ben, dat collega’s mij makkelijk kunnen vinden met vragen en ideeën. 

Ik zie dat collega’s bij DigiContact keihard werken en dat doen vanuit een innerlijke drive.

Je vertelde dat je geen zorgachtergrond hebt. Hoe was het om daar wel in te gaan werken? ‘Mensen zeiden dat ik daar erg aan zou moeten wennen, maar ook hier wordt hard gewerkt en wil iedereen met elkaar de goede dingen doen. Dat is hetzelfde. Ik zie dat collega’s bij DigiContact keihard werken en dat doen vanuit een innerlijke drive. Dat vind ik heel mooi om te zien.’ 

‘Een groot deel van je tijd besteed je aan je werk. Toen ik wegging bij KPN had ik de behoefte om die uren te stoppen in werk dat voor mij meer voldoening gaf. Ik wil graag bijdragen aan een mooiere samenleving en DigiContact doet dat. We ondersteunen de fysieke zorg en vullen deze aan. Cliënten kunnen, zolang dit passend is binnen hun ondersteuningsvraag en indicatie, vaker en sneller hun ei kwijt en daardoor sneller weer verder. Dit vergroot hun zelfredzaamheid.’

Heb je een voorbeeld van een proces waar je bij betrokken bent geweest waarin je een belangrijke bijdrage had als teamcoach? ‘Een collega bij DigiContact gaf aan dat de onregelmatigheid van het werk haar opbrak. Aan inzet en motivatie ontbrak het niet. We hebben openlijk de mogelijkheden en onmogelijkheden besproken en kwamen tot de conclusie dat DigiContact op de lange termijn niet paste. Vandaaruit heeft ze zelf stappen ondernomen om een beter passende functie te vinden en konden we op een prettige manier afscheid van elkaar nemen. Natuurlijk wil ik het liefst alle gemotiveerde mensen binnen DigiContact houden, maar als het niet werkt voor iemand, dan heb ik liever dat diegene op een andere plek beter tot zijn/haar recht komt. Daar wordt uiteindelijk iedereen beter van.’ 

Het is belangrijk dat begeleiders gemotiveerd blijven en vanuit ontspanning kunnen werken.

‘Er komt veel onze kant op en er wordt veel van de begeleiders verwacht. Het is belangrijk dat zij gemotiveerd blijven en vanuit ontspanning kunnen werken. Dan is er tijd om te bedenken hoe cliënten het beste geholpen kunnen worden. Denken ze vooral aan de wachtrij en aan alle afspraken in de agenda, dan lukt dat niet. Dit is de grootste uitdaging binnen DigiContact.’

Neem je jouw werk wel eens mee naar huis? ‘Ja, vaak vind ik het moeilijk om mijn werk los te laten. Op mijn vrije dagen vraag ik me vaak af hoe het met collega’s, in de dienst of met lopende uitdagingen gaat. Daarin moet ik de balans zoeken. Het werkt voor mij om dan toch even aan de slag te gaan, zodat ik het daarna los kan laten. De ene keer lukt dat beter dan de andere keer.’ 

Wat doe je graag in je vrije tijd? ‘Ik loop graag hard en vind het lekker om in de tuin bezig te zijn. Ik ga graag naar buiten om te wandelen, zowel alleen als met vriendinnen, naar de stad of in het bos. Daarnaast ga af en toe een avond de kroeg in en naar een concert of festival. We hebben met een aantal buren een bootje. Het is heel ontspannend om ’s avonds na het werk een rondje te varen.’

Volgende week ga ik in mijn eentje een huttentocht maken in Oostenrijk om mijn hoofd even helemaal leeg te maken. Ik laad echt op van alleen zijn.

‘Ik ga graag op vakantie, het liefst naar de bergen om te skiën of te wandelen. Als we meteen iets actiefs doen is het voor mij makkelijker om af te schakelen. Volgende week ga ik in mijn eentje een huttentocht maken in Oostenrijk om mijn hoofd even helemaal leeg te maken. Ik laad op van alleen zijn. In mijn dagelijkse leven ben ik steeds bezig met alles wat er nog moet gebeuren. Het is fijn om dan af en toe de tijd te nemen om weer af te stemmen op wie ik ben en wat voor mij belangrijk is. Ik heb dit al wel vaker in Nederland gedaan, maar dit is de eerste keer dat ik zo lang en ver ga, dus het is ook wel een beetje spannend.’

Melanie werkte met plezier als projectmedewerker, maar vond haar echte passie bij DigiContact

Toen Melanie bij DigiContact ging werken, had ze geen zorgachtergrond. Inmiddels is ze haar studie aan het afronden en heeft ze haar passie in DigiContact gevonden. We spreken haar over haar werk en motivatie, maar ook over wat ze graag in haar vrije tijd doet.

Zou je jezelf willen voorstellen? ‘Mijn naam is Melanie en ik ben moeder van twee jongens van 13 en 8 jaar. Ik heb lang bij Philadelphia op het hoofdkantoor gewerkt, eerst als managementassistent voor HR en later als projectmedewerker bij het Leerhuis. Toen het coronavirus in 2020 opkwam, kwam ik thuis te zitten. Mijn werk liep enorm terug, omdat er geen trainingen gegeven konden worden. Ook mijn kinderen bleven thuis en ik merkte dat ik eruit wilde. Ik wilde me graag nuttig maken.’

Ik had nooit de ambitie om in de zorg te werken

‘Ik had nooit de ambitie om in de zorg te werken. Mijn zusje doet dit wel, maar ik dacht altijd dat dit niets voor mij was. Sinds ik kinderen heb, snap ik het werken met mensen met een beperking wel beter, omdat je soms met cliënten spreekt met het niveau van een kind van 10 jaar. Ook heb ik een tijd gewerkt voor de Raad van Bestuur voor externe onderzoeken. Daar werden extreme incidenten besproken waar de hulpdiensten bij waren gekomen. Het was nooit het incident wat bekritiseerd werd, maar er werd besproken hoe het kwam dat het een incident werd. Vaak kwam het erop neer dat er iets speelde in de groep, zoals personeelstekort. Ik vond dat heel interessant. Daar begon mijn interesse voor de inhoudelijke kant van de zorg.’

Hoe ben je bij DigiContact terechtgekomen? ‘Tijdens de pandemie zag ik een oproep van DigiContact. Er was hulp nodig vanwege de enorme drukte door Corona gerelateerde vragen. Ik had geen zorgachtergrond, maar ze hadden zoveel mensen nodig dat ik toch mocht helpen. Ik werkte vaak in de avonden, weekenden en feestdagen.’ 

Toen ik eenmaal bij DigiContact ging werken, had ik mijn passie gevonden

‘Al snel kwam ik erachter dat ik dit heel gaaf werk vond. Ik heb altijd met plezier gewerkt op het hoofdkantoor en had leuke collega’s. Ik heb alleen nooit een passie ergens voor gehad. Op school wist ik al niet wat ik wilde en op een gegeven moment baalde ik daar wel van. Ik ben helemaal niet spiritueel, maar toen ik bij DigiContact ging werken, voelde ik gewoon dat dit het voor mij was. Hier moest ik iets mee doen. Omdat ik geen hbo-diploma had, zou dat alleen niet kunnen. Uiteindelijk kon het toch, als ik een opleiding ging doen. Ik startte met AD Sociaal werk in de zorg en ben nu aan het afstuderen. Dat is erg spannend, maar ook leuk.’

Hoe vind je het werk bij DigiContact nu? ‘Ik zit er op mijn plek. In het jaar dat ik bij DigiContact begon, ben ik in augustus gescheiden van de vader van mijn kinderen. In oktober ben ik verhuisd naar een fijn plekje dichtbij hem. De kinderen kunnen daardoor makkelijk heen en weer. Als ik nachtdiensten heb, dan zijn de kinderen bij hem. Dat is heel fijn.’

‘De passie voor dit werk kwam ineens op mijn pad. Ik denk dat ik het anders nooit had geprobeerd. De afwisselende gesprekken vind ik erg fijn. Na een heftig gesprek over bijvoorbeeld verslaving kun je weer even op adem komen door over een luchtig onderwerp te praten. Al merk dat ik van de heftige gesprekken ook energie krijg, bijvoorbeeld wanneer ik meedenk over een incident. Het geeft een adrenaline-kick, omdat er direct gehandeld moet worden en het echt belangrijk is. Ik vroeg me eerst af of dat niet gek is, maar collega’s herkennen dit.’

‘In andere gesprekken heb ik soms het gevoel dat ik eigenlijk niks doe. Dat vind ik mooi, want dan doe je er zelf niet toe. Je luistert vooral en vraagt door. Je bent er en van cliënten hoor ik vaak dat ze daar veel aan hebben gehad.’ 

Ik vind het belangrijk om altijd de persoon te blijven zien en denk dat dat een kracht is

Toen je bij DigiContact startte, had je nog niet de achtergrond en kennis van de zorg waar je op terug kon vallen. Hoe was dit voor je? ‘Dat heeft geholpen in hoe ik mensen benaderde. Een cliënt zei laatst dat ze het vervelend vindt als mensen het hebben over cliënten, want dat voelt alsof zij niets is en alleen maar in zorg zit. Ik vind het belangrijk om altijd de persoon te blijven zien en denk dat dat een kracht is. Doordat ik weinig van de problematieken afwist, behandelde ik iedereen als gelijke. Ik had nog geen standaardzinnetjes en dat kreeg ik veel terug. Een cliënt zei eens dat ze het heel vervelend vond dat begeleiders aan het eind van een gesprek altijd vroegen “Kan ik verder nog iets voor je doen?”. Ik vind het heel mooi dat ze dat teruggeeft, want we moeten geen machines worden.’

‘Ik vraag regelmatig hoe mensen mijn hulp vinden en krijg vaak terug dat ik het goed doe. Ook in de opleiding kwam naar voren dat ik het intuïtief goed doe. Nu ben ik me daar ook bewust van. Dat is fijn en geeft vertrouwen.’

‘Waar ik wel mee moest oppassen, was dat ik niet te lang met cliënten in gesprek ging. Er is in het begin wel eens geopperd om te proberen de gesprekken rond de 7 minuten af te ronden, maar de één heeft 1 minuut nodig en de ander misschien wel 20 minuten. Als je weet dat mensen eenzaam zijn, zit je soms in een spagaat, omdat het ook heel druk is. Daar moet ik rekening mee houden. Het afronden van gesprekken heb ik wel moeten leren. Hier hebben collega’s bij geholpen.’

‘Hoewel ik het liever goed doe, ben ik niet bang om fouten te maken. Ik kan ze ook erkennen. Zo belde er een keer een cliënt tijdens de overdracht. Zij belde normaal gesproken alleen voor medicatie, maar zat ergens mee en had me langer nodig. Ondertussen gebeurde er van alles om mij heen, waardoor ik er met mijn hoofd niet helemaal bij was. Ik merkte dit, maar omdat het 11 uur ’s avonds was wilde ik haar niet vragen om later terug te bellen. Ze zou vast zo naar bed gaan. Een paar dagen later vertelde een collega dat de cliënt had aangegeven dat ze het geen fijn gesprek vond. Dat vond ik heel vervelend. Ik heb haar teruggebeld en mijn excuses aangeboden. Ze had helemaal gelijk. Nu hebben we afgesproken dat, als het weer voorkomt, we wel vragen of we over een half uur terug kunnen bellen.’

Je voelt je nooit alleen, zelfs als je thuis werkt

‘Daarnaast vind ik het heel fijn hoe we als collega’s van DigiContact met elkaar omgaan. Tijdens de gesprekken heb ik de chat altijd open staan. Als ik iets niet weet, dan gooi ik het in de groep en denken anderen mee. Je voelt je daardoor nooit alleen, zelfs als je thuis werkt.’

Wat vind jij het grootste voordeel van DigiContact? ‘Dat we altijd bereikbaar zijn. Momenteel moeten bellers soms wat langer in de wacht staan, maar ik zeg altijd: “Blijf wachten, want we zijn er wel.” Van een cliënt die verslaafd is, kreeg ik ook terug dat hij het zo fijn vond dat hij ons altijd kon bellen, omdat “de verslaving niet ophoudt om 17:00 uur”. Dat is precies wat het is.’

‘Wat ik ook een voordeel vindt, maar waarvan ik me kan voorstellen dat het ook een nadeel kan zijn, is dat we met een grote groep zijn. Daardoor heb je vaak iemand anders aan de lijn. Hoewel sommigen dat lastig vinden, is dat voor velen heel fijn. Een cliënt heeft met de ene DigiContact-medewerker namelijk meer dan met de ander. Ook vertellen sommige cliënten meer tegen ons dan tegen de ambulant begeleider. Tegen een haast onbekende op afstand praat het soms makkelijker.’

‘Daarnaast vind ik de consultaties erg belangrijk. Dat zijn gesprekken met begeleiders die ons bellen als er wat is op locatie of met een cliënt. Die kunnen heftig zijn, maar ook gaan over dat een deur niet dichtgaat. We denken mee met de begeleiders en schalen eventueel op naar een bereikbare manager of gedragsdeskundige. Zo belde laatst een begeleider die zei dat ik niet gelijk iemand hoefde in te schakelen, maar dat ze zich ergens niet fijn bij voelde. We hadden het daar even over en toen was het voor haar goed.’

Je doet er zelf niet toe, maar bent er echt voor de ander. Dat voelt heel goed.

Wat maakt voor jou het werk zo leuk en uitdagend? ‘Het werken met mensen. Je doet er zelf niet toe, maar bent er echt voor de ander. Dat voelt heel goed. Mijn vorige werk deed er ook toe, maar als ik er niet was, dan was het niet heel erg dat het niet doorliep. Als een cliënt ons nu niet kan bereiken, dan doet dat er wel toe. Ook al ben je op afstand, je bent er voor iemand.’ 

‘Soms zitten cliënten in een vervelende situatie waar je niets aan kunt doen. Hulpverleners zijn er erg op gericht om alles op te lossen en dat is goed bedoeld, maar soms heeft dat geen zin en is het alleen maar confronterend dat iets niet beter wordt. Ze geven regelmatig aan dat ze het al fijn vinden dat we er dan zijn. Het is een vervelende situatie, maar dat mag er zijn. Dat kan wel frustrerend zijn, want het liefst help ik iedereen.’ 

Hoe ga je met die frustratie om? ‘Daar kan ik wel goed mee omgaan. Collega’s vragen soms na een gesprek over iets heftigs of ik er last van had, maar ik neem dat niet mee naar huis. Ik heb een heel stabiele jeugd gehad. Ik heb geen trauma’s en situaties meegemaakt die cliënten die ik spreek wel hebben meegemaakt en ik denk dat dat ook scheelt. Ik kan iets heel erg vinden voor iemand en erg meeleven, maar ik blijf er rustig onder. Het is van diegene. Het scheelt ook dat we het er als collega’s over kunnen hebben.’

DigiContact heeft zich de afgelopen sterk ontwikkeld. Wat zijn kansen die jij nog ziet, waardoor de dienst nog beter kan worden? ‘We gebruiken camera’s die ervoor zorgen dat je iemand echt aankijkt tijdens het beeldbellen. Soms belt een cliënt alleen onverwachts, waardoor je de informatie over diegene er nog bij moet zoeken. De cliënt ziet dan dat je hem of haar niet aankijkt, maar in het andere scherm kijkt. Het zou fijn zijn als we belangrijke informatie direct op het scherm voor ons te zien krijgt. Dan kan je het gesprek veel beter beginnen en de mensen aan blijven kijken.’

Ik houd gewoon erg van lachen en plezier maken

Wat doe je buiten het werk om graag in je vrije tijd? ‘De afgelopen twee jaar heb ik eigenlijk weinig vrije tijd gehad. Als ik niet werk, was ik met de kinderen of was ik bezig voor mijn opleiding. Ook heb ik sinds een half jaar een vriend. Dat is heel leuk, maar het is wel passen en meten. Wel houd ik erg van uit eten gaan en met de kinderen ga ik graag naar een zwemplas in de buurt.

Concerten, festivals, het theater of met vrienden een terrasje pakken, vind ik ook heel leuk. Ik houd gewoon erg van lachen en plezier maken. Daarnaast ben ik drie jaar geleden met mijn zusje naar New York geweest. Dat was zo gaaf en is iets waar ik weer voor spaar. Voor mijn vijftigste wil ik graag met mijn kinderen naar New York en met mijn zusje ga ik er binnen nu en 4 jaar nog een keer heen. 25 euro per maand sparen en binnen een jaar of 5 heb je de reis bij elkaar gespaard.’

Als ik van huis ben, ben ik optimaal ontspannen

Na jaren in de zorg op groepen te hebben gewerkt, nam Rianne in 2014 de stap naar DigiContact. Al vanaf de start is ze bij de ontwikkeling van de dienst betrokken. Inmiddels werkt ze er als orthopedagoog. We spraken Rianne over de ontwikkeling in haar loopbaan en binnen DigiContact en over wat ze graag doet in haar vrije tijd. 

Na mijn studie ben ik een tijdje op reis geweest.

Zou je jezelf willen voorstellen? ‘Ik ben Rianne Dekker en ik woon samen met mijn vriend in Utrecht. Ik ben geboren in Delft, opgegroeid in Brabant en orthopedagogiek gaan studeren in Utrecht. Ik dacht dat ik het leuk zou vinden wat je er uiteindelijk mee kon, maar dat vond ik toen nog niet zo van belang. Zeker niet direct, omdat ik 21 jaar was toen ik afstudeerde. Dan weet je nog niet zo goed wat je wil, dus ik dacht: dat zien we dan wel. Eenmaal afgestudeerd ben ik een tijdje op reis geweest.’ 

‘Terug in Nederland vond ik het moeilijk om werk te vinden dat ik leuk vond. Er was niet zoveel werk binnen mijn interessegebied. Uiteindelijk kwam ik in de psychiatrie terecht als sociotherapeut. Dat was wel een stukje van huis, in Leiden. Ik heb daar ervaring opgedaan met het werken met mensen met een licht verstandelijke beperking, autisme en hoofdbegaafdheid. Daarna kwam ik bij Philadelphia terecht. Twee jaar in een zorgwoning, waarna het project van DigiContact op de radar kwam. Dat leek me heel tof.’

Terwijl ik het al die tijd al was, werk ik pas sinds twee jaar echt als orthopedagoog.

‘In 2014 begon ik als begeleider bij DigiContact. Ik groeide door naar senior begeleider en sinds twee jaar werk ik als orthopedagoog. Ik werk voor de helft als orthopedagoog bij DigiContact en voor de helft als orthopedagoog binnen de intensieve zorglocatie Plus in Amsterdam. Terwijl ik het al die tijd al was, werk ik dus pas sinds twee jaar echt als orthopedagoog.’

Wat was jouw rol bij de start van DigiContact? ‘In die tijd dacht iedereen mee in de ontwikkeling, dus ik ook. We werkten hard en het was uitdagend om dit product op de kaart te zetten. Voor iedereen was het vernieuwend, wat heel leuk is, maar ook veel werk vraagt. Mensen moeten de meerwaarde ervan in gaan zien, dus het vraagt veel promotiewerk, uitleg en geduld, steeds opnieuw. We waren met z’n zevenen en hadden allemaal veel energie om ervoor te gaan. Iedereen kon veel eigen input leveren. Dat was heel leuk om te doen.’

Ik wilde mijzelf verder ontwikkelen. Dat paste goed bij een organisatie in ontwikkeling, zoals DigiContact

‘Op een gegeven moment werd ik senior begeleider. In die rol heb je gedeeltelijk dienst, maar ben je ook uit de dienst om je collega’s te coachen en mee te denken in overstijgende thema’s. Op den duur ging ik zoeken naar hoe ik me door kon ontwikkelen.

We concludeerden dat een orthopedagoog/gedragsdeskundige wenselijk was binnen zo’n groeiende dienst en ik gaf aan dat mij dat ook heel tof leek om te doen. Wel vond ik het voor mijzelf nodig om mijn kennis weer bij te spijkeren. Het was even geleden dat ik die studie afrondde, dus ik wilde dit wel in samenwerking met het Expertisecentrum van Philadelphia doen. Daar kon ik met intervisie, trainingen en cursussen mezelf bijscholen in het vak. Ruim twee jaar geleden ben ik hiermee gestart.’

‘Met deze functie en de nieuwe functie in Amsterdam startte ik in een hele gekke tijd, omdat het coronavirus net was uitgebroken. Ik ging het werk in Amsterdam juist doen om de diagnostiek en behandeling uit te voeren, maar er was geen fysiek contact mogelijk. Tegelijkertijd was er bij DigiContact heel veel werk te doen.’

‘Ik was destijds de eerste senior begeleider. Die functie was er nog niet bij DigiContact, net als de functie van orthopedagoog. Het was voor mij steeds een grote uitdaging om te kijken hoe ik mezelf neer ging zetten. Wat vind ik dat bij mijn rol hoort en hoe zien mijn leidinggevende en collega’s dat? Hoe voeren we dat samen uit? Eigenlijk kan je zeggen dat ik al acht jaar aan het ontwikkelen en innoveren ben, maar dat past erg bij mij.’

Hoe blijft DigiContact passend, ook voor de nieuwe doelgroepen?

Wat maakte dat het wenselijk was dat er een orthopedagoog zou komen bij DigiContact? ‘Ik merkte dat we in contact met andere organisaties vaak met orthopedagogen en gedragswetenschappers spraken. Om goed inhoudelijk met hen in gesprek te kunnen gaan en de doelgroep en dienstverlening te kunnen matchen, vond ik dit nodig en prettig.’

‘Daarnaast was er de vraag hoe we ervoor konden zorgen dat DigiContact optimaal blijft functioneren en blijft passen bij collega’s en de nieuwe doelgroepen. Doordat ik al een hele tijd voor DigiContact werkte, had ik een goed inzicht in wat daarin nodig was. Daar kon ik op inspelen en zag ik de ontwikkelkansen voor DigiContact, mijn collega’s en mezelf. Het is iets waar ik al affiniteit mee had en waar ruimte en een behoefte lag.’

Ik kijk mee bij casussen die ingewikkeld zijn en meer aandacht vragen.

Wat doe je precies als orthopedagoog bij DigiContact? ‘Het is geen klassieke orthopedagoog-functie, want je doet geen behandeling en diagnostiek binnen DigiContact. We hebben duizenden cliënten die we ondersteunen en ik kijk mee in casussen die eruit springen, ingewikkelder zijn en meer aandacht vragen. Begeleiders lopen ertegenaan dat de ondersteuning niet lekker loopt of dat er iets anders nodig is. Daarin begeleid en spar ik met hen. Daarnaast kijk, werk en ontwikkel ik mee met hoe de groter wordende dienst, DigiContact, steeds beter en breder kan worden. Denk daarbij aan nieuwe doelgroepen, nieuwe organisaties en allerlei processen die hierin nodig zijn om dit goed uitvoerbaar te maken. De manager doet dat vanuit een zakelijk perspectief en ik kijk mee vanuit de inhoud: wat hebben cliënten en begeleiders hierin nodig?’

Ik kan vanuit een overstijgend niveau meedenken.

Waar krijg jij binnen dit werk de meeste energie van? ‘Waar ik energie van krijg, is dat het een dienst is die continu in ontwikkeling is. We proberen het altijd beter en passender te maken. Het is heel dynamisch, ik moet continu anticiperen op allerlei variabelen en dat vind ik heel leuk.’

‘Totdat ik orthopedagoog werd, heb ik altijd onregelmatig gewerkt. Omdat ik nu een 9 tot 5-baan heb, moest ik dat loslaten. Dat was wennen, want ik verloor daardoor ook contact met een groot deel van de cliënten van DigiContact, maar ik vind het heel leuk om begeleiders te adviseren. Zij kennen, zien en spreken de cliënten en zijn daarin ongelofelijk belangrijk. Ik kan vanuit een overstijgend niveau, van meer afstand meedenken in hoe we bepaalde dingen doen.’ 

Als je mensen meer regie geeft, zorgt dat er ook voor dat ze meer zelfredzaam worden.

Wat vind je de grootste meerwaarde van DigiContact? ‘De grootste meerwaarde voor cliënten is dat ze zelf in regie zijn. Zij kunnen bepalen wanneer ze DigiContact bellen. De zorg is veelal ingericht op dat we op geplande momenten bij cliënten thuis of op een ontmoetingsplek komen. Dat is mijns inziens wat gedateerd. Net als voor ons, is het leven van cliënten namelijk veel dynamischer en veeleisender geworden. Daardoor hebben ze veel momenten waarop zij het even niet meer weten, overlopen of iets nodig hebben. Ze kunnen op elk moment DigiContact benaderen en dat is ongelofelijk passend. Dat vind ik het grootste voordeel voor de cliënten.’

‘Als je mensen meer regie geeft, zorgt dat er ook voor dat ze, binnen hun mogelijkheden, meer zelfredzaam worden. Die stap kan je makkelijker maken met de begeleiding van DigiContact. Cliënten bellen soms bijvoorbeeld met een vraag over hoe ze iets kunnen doen. Nadat dit is uitgelegd, zouden ze dit op den duur steeds zelfstandiger kunnen doen. Dat is iets waar DigiContact altijd naar streeft.’

We hebben aandacht voor de groei van DigiContact en willen de deskundigheid blijven bevorderen.

Je hebt de afgelopen jaren al veel ontwikkelingen binnen DigiContact van dichtbij meegemaakt. Wat zijn op dit moment kansen die je ziet liggen om DigiContact nog beter te maken? ‘DigiContact groeit ongelofelijk hard en het is van groot belang dat deze groei samen blijft gaan met kwalitatief goede ondersteuning. We zetten structureel in op het bevorderen van de deskundigheid van de begeleiders van de verschillende clientgroepen. Dit doen we door scholing, kennisdeling en het leren van andere organisaties.’

Als ik hier de deur uitloop, ben ik het werk snel kwijt.

Neem jij je werk wel eens mee naar huis? ‘Ik heb de luxe dat ik daar eigenlijk nooit veel last van heb gehad. Als ik terugdenk aan mijn werk in de psychiatrie, dan denk ik dat het een groot verschil is dat ik nu op afstand werk. Ik was natuurlijk ook jonger, maar ik heb er toen wel eens last van heb gehad. Waar dat precies in zit weet ik niet, maar ik denk dat het een verschil maakt dat ik op afstand werk, altijd mijn collega’s om me heen heb en al lang meedraai binnen DigiContact.’

‘Bij DigiContact ben ik regelmatig beschikbaar voor allerlei vragen. Ik vind het niet erg als ik door een collega word gebeld. Ik kan heel makkelijk weer afschalen. Als ik hier zo de deur uitloop, dan ben ik het werk al snel weer kwijt.’

Ik vind het belangrijk om van het leven te genieten.

Als je de deur uitgestapt bent en vrij bent. Wat doe je dan graag? ‘Ik ben heel actief en altijd lekker op pad. Ik houd van hardlopen, wielrennen en met vriendinnen de stad in gaan. Het jaar voordat het coronavirus uitbrak, heb ik de Nijmeegse Vierdaagse uitgelopen met mijn vader. Dat was heel gaaf, maar ook heel zwaar. Ook ga ik graag met mijn vriend met de camper weg. We hebben al veel natuurcampings in Nederland ontdekt en wie weet gaan we eens naar het buitenland. Ik ben opgegroeid met kamperen en deze luxe vorm van kamperen bevalt me heel goed. Daarin ben ik echt een levensgenieter. Ik vind het belangrijk om van het leven te genieten en daarom vaak weg te zijn. Thuis is er altijd wel iets wat ik nog kan doen. Als ik van huis ben, ben ik optimaal ontspannen.’

Van broekie met ambitie naar manager van DigiContact

Lisa is al vanaf de start bij DigiContact betrokken. Destijds was het nog een project en werkte ze als begeleider en projectmedewerker. Inmiddels is Lisa manager bij DigiContact. We spraken met haar over haar werk, wat haar motiveert en wat ze in haar vrije tijd graag doet. 

Zou je jezelf willen voorstellen? ’Ik ben Lisa van Duijn. Sinds 2014 werk ik bij DigiContact. Daarvoor heb ik als groepsleider in een GGZ-crisisopvang voor jeugd gewerkt. Mijn achtergrond ligt dus voornamelijk in de GGZ. Eerder woonde ik in Amersfoort, maar inmiddels in Zeewolde. Dit bevalt beter dan gedacht, niet alleen omdat hier geen stoplichten zijn, maar vooral omdat er een soort vakantiesfeer hangt. Ik woon hier met mijn vrouw en drie honden en vooral ook voor de honden woont het hier perfect.

Toch willen we, nadat we dit huis zo veel mogelijk hebben opgeknapt, graag verhuizen naar een wat meer definitieve plek, het liefst wat meer centraal in het land.’

Ik had al een innovatieve kijk op de zorg en het idee dat we daarin winst konden behalen.

Hoe ben je in 2014 bij DigiContact en later in de rol van manager terechtgekomen? ‘Ik was nieuwsgierig naar andere werkzaamheden rondom de zorg en naar projecten en innovaties. Ik had al een innovatieve kijk op de zorg en het idee dat we daarin in Nederland nog een hoop winst konden behalen. Daarom sprak dit project me erg aan. Het was een mooie kans om bij een andere tak van sport te kijken en vooral ook om met projecten bezig te gaan.’

Hoe was de start in 2014? ‘Hectisch. We waren een jong, ambitieus team en hadden een korte voorbereidingstijd om live te gaan. Dat was leuk, maar ook veel. Er gebeurde van alles wat we niet hadden kunnen voorzien. Het was zo’n nieuw concept, waardoor we alles nog moesten uitvinden. Wat betekent het voor een cliënt en een begeleider? We vinden het een kans, maar is dat het ook wel echt? Is die behoefte er eigenlijk wel en waaraan is dan precies behoefte? Ook moesten we uitzoeken hoe we de zorg op afstand precies gingen neerzetten. Wat is er dan belangrijk aan de achterkant en hoe regelen we dat cliënten de omgevingsgeluiden niet horen? Het eerste jaar waren we voornamelijk bezig om dat uit te vinden. Begeleiders zaten toen nog met z’n tweeën te wachten tot er gebeld werd. Dat is een wereld die we ons nu niet eens meer kunnen voorstellen.’

Ik kwam als broekie uit de GGZ en met veel ambitie bij DigiContact terecht.

Hoe heb je de ontwikkeling in de jaren die volgde, beleefd? ‘Als een grote uitdaging, waarbij mijn baan continu veranderde. Dat is mede de reden dat ik er nog steeds rondhang: ik kan niet tegen 9 tot 5-banen waarbij veel hetzelfde is. Bij DigiContact zijn we altijd in beweging en staan we open voor nieuwe concepten en uitdagingen. Er is weerstand geweest op allerlei vlakken, waardoor we veel geleerd hebben. Zelf heb ik ook veel geleerd. Ik kwam als broekie uit de GGZ en met veel ambitie bij DigiContact terecht. Die ontwikkeling is mooi geweest.’

Wat is een voorbeeld van weerstand waar een mooie ontwikkeling uit is gekomen? ‘Doordat begeleiders geen informatie over en ervaring met DigiContact hadden, dachten ze dat het hen zou vervangen. Inmiddels merken ze de meerwaarde ervan en dat 24/7 bereikbaar zijn ook preventief kan werken. Ze kunnen altijd een beroep op ons doen. In de huidige arbeidsmarkt wordt het al helemaal niet meer ervaren als een vervanging, maar als een verlengstuk van de fysieke begeleiding.’

Wat is jouw rol als manager binnen DigiContact? ‘Samen met mijn collega’s Margriet en Rianne vorm ik het managementteam van DigiContact. Margriet is de teamcoach en richt zich op het aansturen en doorontwikkelen van het team. Rianne is gedragsdeskundige en richt zich op de kwaliteit en het beleid. Ik ben vooral bezig met de strategie, de processen en uiteraard het financiële stuk. Denk aan het vormgeven en doorontwikkelen van de dienst, de technische ontwikkeling, de samenwerking met de verschillende partners en het behouden van de kwaliteit.’

De 24/7 bereikbaarheid is dé kracht van DigiContact.

Wat vind jij de kracht van DigiContact? ‘De 24/7 bereikbaarheid is dé kracht van DigiContact. Daarbij zijn we niet alleen een doorverwijzer of tussenpersoon. We bieden ook direct begeleidingsgesprekken. Dat zie je niet veel bij andere organisaties en zeker niet met minimaal HBO-geschoolde medewerkers. De begeleiders van DigiContact zijn dit wel en daarnaast gespecialiseerd in de doelgroep waar ze mee werken. We werken namelijk met expertiseteams, waardoor cliënten uit de GGZ een begeleider aan de lijn krijgen die gespecialiseerd is in de GGZ. Daar ligt echt een kracht.’

Het werken in expertiseteams is een recente ontwikkeling. Hoe is dat gegaan? ‘We merkten dat er meer vraag was naar specialistische en meer intensieve ondersteuning. Organisaties wilden DigiContact meer inzetten voor het behalen van doelen en als onderdeel van de structurele ondersteuning. Dat vraagt veel van de expertise van begeleiders van DigiContact.’ 

‘Ik denk dat de arbeidsmarkt veel invloed heeft op de verschuiving naar die specialistische ondersteuning. We kunnen de zorg niet meer bieden zoals we dit altijd deden, maar willen wel hetzelfde bieden. DigiContact is dan een mooie oplossing. Ook de pandemie heeft hier invloed op gehad. Begeleiders hebben zelf ondersteuning op afstand gegeven en ervaren dat het goed werkte. De drempel voor ondersteuning op afstand is daardoor veel lager geworden.’

Cliënten durven weer naar buiten, zelfstandig te reizen en naar een afspraak toe te gaan.

‘De zelfredzaamheid en eigen regie van cliënten vinden we ook erg belangrijk. We merken dat cliënten steeds minder bellen zodra ze gewend zijn aan DigiContact. Ze weten namelijk dat ze, wanneer nodig, een beroep op ons kunnen doen en dat geeft vertrouwen. Cliënten durven weer naar buiten, zelfstandig te reizen en naar een afspraak toe te gaan. Soms bereiden ze dat met een begeleider van DigiContact voor en ze weten dat ze direct kunnen bellen als ze vastlopen.’ 

‘Dat we werken in hetzelfde dossier als begeleiders van welke organisatie dan ook, is ook een enorme kracht. Cliënten hoeven niet opnieuw hun verhaal te doen als ze een andere medewerker aan de lijn krijgen. We weten wat er de vorige keer is besproken en kunnen daarop voortborduren.’

Begeleiders kunnen jullie ook bellen. Wat hoor je van hen terug? ‘Ze vinden dat heel prettig. Doordat ze altijd een beroep op ons kunnen doen, hebben ze het idee dat ze er niet alleen voor te staan. Vooral ’s avonds, ’s nachts en in het weekend is er een minimale bezetting op de locaties en ambulante begeleiders gaan veelal alleen naar een cliënt toe. Dan kunnen ze ons ook bellen. Soms gaan we zelfs aan de telefoon mee naar binnen, als het mogelijk een spannende situatie wordt. Zo zijn er allerlei momenten waarop ze kunnen sparren, het fijn vinden dat ze hun verhaal kunnen doen en dat niet direct bij de manager hoeven te doen. Naast het sparren over casussen, kunnen begeleiders zaken bij ons beleggen. Hun telefoon zetten ze met een gerust gevoel om 17:00 uit, omdat ze weten dat cliënten ons altijd kunnen bellen. De eindverantwoordelijkheid blijft altijd bij de organisatie die de fysieke begeleiding verzorgt, maar wij kunnen daartussen zitten.’

We onderzoeken of een Digital Human bepaalde vragen kan opvangen.

DigiContact heeft de afgelopen jaren een hele ontwikkeling doorgemaakt. Welke kans zie je, waarmee jullie nog verder kunnen ontwikkelen? ‘We merken dat de behoefte naar korte dagstructuur-momenten, wekgesprekken en medicatieherinneringen steeds groter wordt, omdat de fysieke ondersteuning minder wordt of zelfs wegvalt. Daarom onderzoeken we of een Digital Human bepaalde vragen kan opvangen. Dat is een virtueel persoon die korte gesprekjes kan voeren. Voor die taken is het zonde om een HBO-geschoolde medewerker in te zetten. Hun expertise zetten wij graag in op andere plekken. Binnenkort starten we hiervoor met een pilot. We merken dat cliënten er erg voor open voor staan en het vinden fijn.’

‘We weten dat de Digital Human al veel kan en dat het op een gegeven moment volledige gesprekken moet kunnen voeren. Om dat eerst te polsen, uit te proberen en ook de reacties uit te vragen, beginnen we klein. We starten met eenvoudige, voorgeprogrammeerde vragen, waarop de cliënt met ja of nee kan antwoorden. Vervolgens wordt altijd gevraagd of de cliënt nog een begeleider van DigiContact wil spreken. We denken dat het een mooie aanvulling kan zijn, bijvoorbeeld voor cliënten met een lager niveau die zich soms eenzaam voelen. Zij kunnen bij wijze van spreken de hele dag met de Digital Human bellen.’

Jij spreekt niet direct met cliënten, maar krijgt natuurlijk wel verhalen mee. Neem jij je werk wel eens mee naar huis? ‘Soms word ik benaderd voor casussen of IT-problemen, ook in de avond- en nachturen. DigiContact is 24/7 bereikbaar, dus ik ook. Soms zijn het casussen die me raken. Ik ben zelf ook een hulpverlener van origine en vind het belangrijk dat we het juiste doen op zo’n moment. Ik kan me dan wel eens afvragen of we alle stappen juist hebben genomen en of we bepaalde situaties hadden kunnen voorkomen. Daarnaast bied ik ook ondersteuning aan medewerkers als ze ergens moeite mee hebben. Ze krijgen regelmatig escalaties mee aan de lijn. In die zin is het meer de medewerker die ik in gedachte mee naar huis neem, dan casussen zelf.’

Dat is ook wel de kracht van DigiContact: collega’s kunnen altijd een beroep doen op elkaar.

Hoe lukt het jou om thuis los te komen van je werk? ‘Ik heb thuis een druk leven met mijn honden die van alles van me willen. Daar loop ik elke dag een eind mee. Dat zijn de momenten waarop ik een stapje terug kan doen en de ontspanning vind. Ook kan ik alles met mijn collega-managers bespreken. Met hen bedenk ik hoe we de medewerkers goed kunnen ondersteunen en hoe we, samen met het team, werken aan de toekomst van DigiContact. Het is heel waardevol om dit samen te kunnen doen.’

‘Mijn motivatie voor mijn werk bij DigiContact heeft ook echt te maken met het team waarmee ik werk. De mensen die dag in dag uit voor de organisaties en mensen klaarstaan, ook op de momenten waarop zij normaliter niet een beroep op begeleiders kunnen doen en wanneer ze het zo erg nodig hebben.’

Ik heb asielhonden gehad en bewonder juist de honden met een rugzakje.

Wat doe je nog meer graag in je vrije tijd? ‘Bezig zijn met mijn honden is een grote hobby. Ik heb asielhonden gehad en bewonder juist de honden met een rugzakje. Ook heb ik lang op hoog niveau gehockeyd. Daar komt mijn discipline en werkethiek vandaan, waar ik nog steeds baat bij heb. Ik heb geleerd om te presteren onder druk. Bij de start van DigiContact lag er veel druk op het project. Iedereen keek mee en uiteindelijk moest het wel slagen. Nog steeds is het regelmatig ontzettend druk. Ik heb geleerd om dan de rust te bewaren. Overzicht bewaren als het heel chaotisch is, haal ik uit de sport. Inmiddels hockey ik niet meer, maar ook binnen mijn huidige baan denk ik nog vaak terug aan de wijze lessen die ik van coaches heb meegekregen.’

‘Nu ben ik van plan om de opleiding tot kynologisch instructeur te gaan doen. Ik leer dan hondenbaasjes te begeleiden in het opvoeden en trainen van hun hond. Naast dat ik zelf honden heb, help ik al jaren als vrijwilliger in het asiel in Amersfoort. Je ziet daar veel gebeuren, het lijkt me gaaf om dat op professionele basis te kunnen doen.’

Vanaf een afstand kan ik hen geven wat ik vroeger ook nodig had

Ellen werkt al bijna 15 jaar in de zorg. Meer dan 10 jaar werkte ze op groepen waar veel agressie plaatsvond. Op den duur merkte ze dat ze dit werk niet langer kon doen. Het liefst bleef ze hetzelfde werk doen, maar dan minder onveilig. Dat vond ze in het werk bij DigiContact. Met Ellen spreken we over haar werk, motivatie en hobby’s. 

Wil je jezelf voorstellen? ‘Ik heet Ellen, ben 35 jaar en ik woon in Amersfoort. Ik ben fulltime hondenmoeder van mijn hond Nacho. Twee jaar geleden heb hem uit Spanje geadopteerd, waar hij geen fijn leven had. Hij is dan ook getraumatiseerd en dat is soms veel werk. Het gaat gelukkig veel beter: hij speelt, is speels en kwispelt zelfs, wat hij eerder niet deed.’

In plaats van focussen op diagnoses en ziektebeelden, vind ik het boeiender om te kijken naar iemands leven en wat iemand heeft meegemaakt.

‘Naast mijn werk bij DigiContact studeer ik Geestelijke Verzorging aan de Radboud Universiteit. De studie is gericht op zingeving en betekenis geven aan nare dingen die gebeuren in het leven. In plaats van focussen op diagnoses en ziektebeelden, vind ik het boeiender om te kijken naar iemands leven en wat iemand heeft meegemaakt. Ik wil iemand echt zien als mens in plaats van vanuit een ziektebeeld. Dat is de reden dat ik dit ben gaan studeren. Ook vind ik het boeiend om te kijken naar zingeving. Wat geeft zin voor iemand en wat is nou echt belangrijk?’

‘Ik heb net mijn scriptie afgerond met een voldoende, waar ik erg blij mee ben. Ik heb er lang over gedaan, omdat ik het combineerde met mijn werk bij DigiContact. Mijn scriptie ging over suïcidale jongeren en hun lijden. Opvallend was dat veel van deze jongeren vroeger nare dingen hebben meegemaakt, waardoor ze nooit konden dromen over de toekomst, een zingevingskader konden opbouwen en konden nadenken over wie ze werkelijk zijn. Dat vond ik heel boeiend.’ 

Ik kijk naar het menselijke van gedrag, naar menselijke behoeftes die we allemaal hebben, maar die sommigen moeilijk kunnen uiten.

Hoe ben je bij DigiContact terechtgekomen? ‘Ik werk sinds mijn 21e in de zorg, voornamelijk met jongeren met een lichte verstandelijke beperking en/of een psychische problematiek. Op de groepen waar ik werkte was veel agressie. Ik zoek graag uitdagingen en vind het leuk om uit te zoeken wat er onder iemands gedrag zit. Daarbij kijk ik naar het menselijke van het gedrag, naar menselijke behoeftes die we allemaal hebben, maar die sommigen moeilijk kunnen uiten.’

‘Ik heb dus altijd op hele heftige groepen gewerkt. Na meer dan 10 jaar daarin gewerkt te hebben en veel meegemaakt te hebben, merkte ik dat ik het nodig had om iets anders te gaan doen. Het werk doet veel met je. Het liefst wilde ik hetzelfde werk doen, maar dan minder onveilig. Ik werk nu 1,5 jaar bij DigiContact en sta niet meer in de heftige situatie. Ik ben er vanaf een afstand bij betrokken en dat vind ik fijn. Ik help nog steeds in crisissituaties, maar niet meer fysiek.’

Ik hoefde niet meer heel alert te zijn, wat ik blijkbaar altijd was.

‘Toen ik hier kwam werken, vond ik het bizar dat ik geen ogen meer in m’n achterhoofd hoefde te hebben en dat ik me gewoon veilig voelde. Ik hoefde niet meer heel alert te zijn, wat ik blijkbaar altijd was. Nog steeds ondersteun ik mensen, ook in moeilijke situaties, maar vanuit fysieke rust.’ 

‘Een andere reden om bij DigiContact te gaan werken, waren de consultatiediensten. In die diensten bellen begeleiders met vragen of om hun ei kwijt te kunnen. Ik sta aan de andere kant, maar begeleiders weten dat ik weet hoe ze zich voelen op het moment dat ze in een crisissituatie staan en agressie hebben ervaren. Ze weten ook dat ze de ruimte hebben om daarover te praten. Vanaf een afstand kan ik hen geven wat ik vroeger ook nodig had. Ik werkte toentertijd bij een andere organisatie en wij hadden dit niet. Ik vind het een mooie dienst van DigiContact.’

Kunnen begeleiders in een crisissituatie direct contact met jullie opnemen? ‘Buiten kantoortijden, ‘s avonds en in het weekend, kunnen begeleiders van aangesloten organisaties bellen als er iets. Het kan iets praktisch zijn, maar ze vragen ook veel advies over wat ze in bepaalde situaties moeten doen. Dat kan een crisissituatie zijn of bijvoorbeeld wanneer een cliënt suïcidaal is. Soms moeten wij dan een dienstdoende manager of een gedragswetenschapper bellen. Het is maar net wat de vraag van de begeleider is. Als ik dat als begeleider had gehad, zou dat veel gescheeld hebben. Ik denk dat het heel fijn is dat je ook achteraf met iemand kunt praten, je ei kwijt kunt over hoe heftig een situatie was.’

Ik vind het mooi dat iemand die overstuur is na 10 minuten bellen weer verder kan met zijn dag, gewoon door even contact te hebben.

Wat zijn nog meer voordelen van de hulp die DigiContact biedt? ‘Ik vind het goed dat het erg breed is en we verschillende doelgroepen spreken. Ook vind ik het mooi dat iemand die overstuur is na 10 minuten bellen weer verder kan met zijn dag, gewoon door even contact te hebben. Dat vond ik aan het begin erg apart. Ik dacht: ik heb toch niet zoveel gedaan? In een korte tijd kan iemand al verder helpen. Je kunt het misschien niet oplossen, maar iemand kan weer door met zijn dag.’

Heb je daar een voorbeeld van? ‘Zulke gesprekken heb ik elke dag. Cliënten hebben vaste afspraken over praktische zaken, maar kunnen ook ongepland bellen. Ze moeten dan hun verhaal kwijt of hebben net iets meer nodig, omdat ze even niet verder kunnen. Als hulpverlener ben je dan geneigd om afleiding als optie aan te bieden. Wat ik vanuit mijn achtergrond in de geestelijke verzorging probeer, is om erbij stil te staan en het te erkennen: “Het is heel vervelend en niet makkelijk.” Dat kan al veel brengen. Doe je dit niet, dan kan je er te makkelijk overheen gaan. Je vraagt bijvoorbeeld of iemand al heeft gewandeld of iets anders heeft gedaan wat afleidt. Cliënten reageren wel eens: “Ja, dat werkt hooguit een half uur, maar dan kom ik thuis en zit ik er weer in.” Dat is ook zo. Afleiding is niet de oplossing voor een probleem. Ik noem het een 10%-oplossing.’ 

‘Ook kan het voor mensen veel schelen als je het erkent en bespreekt dat je het nu even niet kan oplossen. Ik wil ze ook geen worst voorhouden. Wel lees ik rapportages terug en zie ik wat die persoon wel doet, stapje voor stapje. Zo sprak ik vorige week iemand die er doorheen zat. Ik zei: “Je zit nu wel op de bank en hebt je gewassen, je aangekleed en gegeten. Volgens mij is dat oké en goed voor nu. Het is al heel wat en je bent al ver gekomen.”’

Het is niet zo dat het leven altijd succesvol en fijn is.

Neem je vanuit je studie meer mee in je werk bij DigiContact? ‘Ik probeer wel eens tools van de geestelijke verzorging in te brengen, bijvoorbeeld als het gaat over het verdragen van nare dingen. Ik kijk minder vanuit diagnoses, maar vanuit dingen die cliënten als mens meemaken en die ze beschadigen. Het hoort allemaal bij het leven, want het leven is niet altijd succesvol en fijn.’

Naast heftige en erg nare onderwerpen, bellen cliënten en medewerkers ook met luchtigere vragen. Hoe vind je die afwisseling? ‘De vragen verschillen erg en dat vind ik fijn. Ik ben gespecialiseerd in de GGZ, jeugd en justitie, dus krijg veel vragen van deze doelgroepen binnen. Tussendoor krijg ik ook vragen binnen van andere cliënten, bijvoorbeeld van iemand met een lichte verstandelijke beperking die gewoon zijn leven leidt en blij in het leven staat. Dat zijn hele andere gesprekken en dat probeer ik dan ook luchtig te houden. Ik luister voornamelijk naar waar ze behoefte aan hebben. Zo geven sommige cliënten aan dat het allemaal wel goed gaat. Dan benadruk ik vooral hoe fijn dat is.’ 

‘Ik vind het ook leuk om af en toe een grapje te maken of sarcastisch te zijn. Cliënten die een afspraak hebben, zie je regelmatig terug. Daardoor kun je terugpakken op een situatie uit een vorig gesprek, maar kun je ook inschatten bij wie je een grapje kunt maken. Sommige cliënten hebben veel zelfspot. Het is fijn om zulke luchtige gesprekjes tussendoor te hebben. Als je alleen maar zware gesprekken hebt, houd je dat ook niet vol.’

‘Het heeft iets weg van ambulant werk: je komt bij mensen thuis, maar dan via beeld. De gesprekken met DigiContact zijn soms wel persoonlijker dan die ze met hun begeleiders voeren. Het verschilt per cliënt, maar sommigen bespreken situaties liever niet met hun begeleiders, omdat die meer praktische hulp bieden. Ze komen een keer per week en ondersteunen bij andere praktische zaken, zoals de post. Bij DigiContact kunnen ze hun verhaal doen over diepgaandere dingen, zonder dat ze er direct wat mee moeten. We rapporteren dat natuurlijk wel, dus begeleiders kunnen het lezen.’

Ik weet dat de cliënten worden opgevangen. Daardoor kan ik het makkelijker loslaten.

Als je een moeilijk gesprek hebt gehad, neem je dat dan wel eens mee naar huis? ‘Ik heb door de jaren heen geleerd om dat niet meer mee naar huis te nemen. In mijn werk op de groepen voelde ik me altijd over-verantwoordelijk. Er was veel verloop, waardoor ik weleens bijna geen collega’s meer had. Toen was ik thuis wel veel bezig met of alles wel goed liep. Bij DigiContact vind ik het makkelijker, omdat ik weet dat er begeleiders bij cliënten betrokken zijn. Ik zet mijn rapportage in het systeem en ga ervanuit dat begeleiders op de hoogte zijn van de situatie. Twijfel ik daarover, dan stuur ik begeleiders soms een mail dat het goed is om de rapportage te lezen. Ik weet dat de cliënten worden opgevangen. Daardoor kan ik het makkelijker loslaten.’

‘Ook heb ik de afgelopen jaren een persoonlijke ontwikkeling doorgemaakt. Ik ben me bewust van dat werk mijn werk blijft en dat ik het niet allemaal kan oplossen. Er is ook een cliënt die al lang zorg heeft en daardoor vaak heeft meegemaakt dat begeleiders in een burn-out raken en weggaan. Hij wil niet dat ik moet stoppen en zegt daarom aan het eind van een gesprek altijd: “Vergeet niet de knop om te zetten.” Zo neem ik het werk niet mee naar huis. Dat is heel lief, maar ook heel sneu. Het helpt mij om te realiseren dat je het niet redt als je alles mee naar huis neemt. Ik heb ook mijn eigen leven en geen hulpverlener is vrij van issues.’

Ik ben erg geïnteresseerd in mijn eigen religie, maar ook in andere religies: alles wat mij verder kan brengen.

Als je vrij bent, wat vind je dan leuk om te doen? ‘Ik sport veel. Ik houd van krachttraining en yoga. Dat zijn echt wel tegenpolen: met krachttraining ben ik aan knallen en mijn spieren moe aan het maken en bij yoga ga je terug naar je lichaam en je gevoel. Ik ben gelovig en spiritualiteit is belangrijk voor me. Yogadocenten bereiden soms een tekst voor die ze voorlezen, zodat je dat kunt meenemen in je yogales. Dat vind ik heel interessant en fijn. Ik ben erg geïnteresseerd in mijn eigen religie, maar ook in andere religies: alles wat mij verder kan brengen. Daarnaast ben ik creatief en vind ik het leuk om te schilderen en te tekenen. Schrijven vind ik ook leuk om te doen, maar dan meer voor mezelf.’

Tot slot nog even terug naar DigiContact. De afgelopen jaren hebben jullie een hele ontwikkeling doorgemaakt. Hoe zou DigiContact zich nog verder kunnen ontwikkelen? ‘Ik denk dat het goed is om nog meer te specialiseren in de doelgroepen. DigiContact moet eigenlijk bij alle cliënten passen, maar er zijn ook cliënten die problemen hebben met vertrouwen. Vooral voor mensen met psychische problematieken is dat erg moeilijk. We kijken in de intakes al naar wat de cliënten nodig hebben, maar door specialisaties kunnen we nog meer zorg op maat leveren. Ik zie dat als een mooie kans.’

Voor mij hoeft het niet groots te zijn, het zit juist in kleine dingen

Agnes heeft een jarenlange werkervaring, zowel in de gehandicaptenzorg als in de GGZ. Ze werkte als begeleider in woongroepen en ambulant. Na 20 jaar was ze toe aan een nieuwe uitdaging. Ze kende DigiContact en zag dat het werkte bij haar cliënten en ze besloot de overstap te maken. Inmiddels werkt ze zo’n anderhalf jaar met plezier bij DigiContact. We spraken haar over haar ervaringen en ideeën.

Bij DigiContact heb je veel verschillende mensen aan de telefoon, waardoor je constant moet checken of iemand je begrijpt

Je hebt ervaring met werken met mensen met een beperking én met mensen vanuit de GGZ. Helpt dat in je werk bij DigiContact? ‘Dat vind ik wel. Toen ik vanuit de gehandicaptenzorg in de GGZ ging werken, vond ik het lastig om te schakelen, bijvoorbeeld in het taalgebruik. Bij DigiContact heb je veel verschillende mensen aan de telefoon, waardoor je constant moet checken of iemand je begrijpt en hoe je iemand moet aanspreken. Ik merk nu dat dat in mijn gesprekken sneller gaat.’ 

Mensen krijgen steeds vaker dezelfde collega’s aan de lijn

Heb je elke keer iemand anders aan de telefoon of herken je ook mensen? ‘We werken met expertiseteams. Dat houdt in dat bijvoorbeeld mensen vanuit de GGZ ook terechtkomen bij collega’s die ervaring of affiniteit hebben met de GGZ. Hierdoor krijgen mensen vaker dezelfde collega’s aan de lijn. Je leert deze mensen beter kennen en komt zo makkelijker in gesprek. In het begin moet ik soms echt nadenken over hoe ik het gesprek met iemand aanga. Naarmate ik ze steeds vaker spreek, gaat dat makkelijker. Ook heb je daardoor niet enkel heftige gesprekken, maar gaat het ook weleens over alledaagse dingen.’

Je hoeft niet te wachten tot een begeleider komt. Je kunt meteen je vraag stellen

Wat vind je nog meer voordelen van DigiContact? ‘Bij mijn vorige werkgever zag ik al dat DigiContact werkte bij cliënten. Zij werden minder afhankelijk van hun ambulant begeleider. We zijn 24 uur per dag bereikbaar, waardoor ze zelf kunnen bepalen wanneer ze om hulp vragen. Ze hoeven niet te wachten tot een begeleider komt en daardoor hun vraag ook niet uit te stellen. Als ambulant begeleider merkte ik dat dat anders was, waardoor mensen soms erg gestrest werden. Dat vang je nu op door er altijd te zijn, waardoor gedrag minder snel escaleert. Je geeft daarmee mensen ook een deel van hun regie terug. In gesprekken probeer ik hen zoveel mogelijk te laten nadenken over hoe zij iets zelf gaan oplossen of aanpakken.’

Als hulpverlener wil je graag helpen, maar soms is luisteren al voldoende

Is dat hoe jij voldoening uit je werk haalt? ‘Ja, als iemand – nadat ik hem of haar in hoge spanning of emoties aan de telefoon kreeg – weer rustig of zelfs lachend verder kan, dan heb ik mijn doel bereikt. Soms kan dat ook niet. Als hulpverlener wil je graag helpen, maar soms is luisteren al voldoende.’ 

‘Ik werk nu anderhalf jaar bij DigiContact en ervaar het al vanaf het begin als een warm bad van collega’s. Ik voel me hier erg welkom. In het begin kwam ik stuiterend thuis en dacht ik: nou, dat is misschien wat overdreven. Ik was gewoon enthousiast door alle collega’s. Dat is bij andere werkplekken niet altijd zo geweest en voelt daarom erg prettig.’

Voor mij hoeft het niet groots te zijn, het zit juist in de kleine dingen

Heb je een voorbeeld van een situatie waarin jij het verschil hebt kunnen maken? ‘Laatst belde iemand dat ze buiten was en bang was dat ze een paniekaanval kreeg. Ze vroeg of ik met haar ‘mee wilde lopen’. Ik had haar maar vijf minuten aan de lijn, maar het hielp haar enorm. Daarnaast zijn er mensen die dagelijks bellen op momenten dat zij zich onrustig voelen. Als zij na een gesprek weer door kunnen met hun dag, dan maak je wel het verschil. Voor mij hoeft het niet groots, het zit juist in de kleine dingen. Soms geeft een cliënt of begeleider aan dat ze, nu ze DigiContact hebben, merken dat ze vooruitgang boeken en doelen behalen. Daar word ik blij van.’

Maak je ook wel eens iets mee wat je meeneemt naar huis? ‘Ik heb wel eens een situatie gehad, waarbij niet duidelijk op papier stond wat er moest gebeuren. Dat was niet onze verantwoordelijkheid, maar ik ging toch naar huis met de gedachte: ik weet niet of dit goed gaat. Dat voelde niet fijn, terwijl de casus minder heftig was dan andere casussen. Het ligt dus meer aan of alles goed beschreven staat en of ik de juiste handelingen heb uitgevoerd, dan aan de casus zelf. Er is wel eens een cliënt die terminaal is of heftige dingen vertelt. Dat komt wel binnen, maar ik neem het niet mee naar huis.’

Als mijn hoofd heel vol zit, wandel ik ’s avonds een rondje 

Hoe maak jij na een werkdag jouw hoofd weer leeg? ‘Ik heb het voordeel dat ik een uur naar huis moet rijden. Als ik thuis ben, dan is het klaar. Werk ik thuis, dan mis ik dat. Als mijn hoofd dan heel vol zit, wandel ik ’s avonds nog een rondje. Heerlijk in de frisse lucht. Al is het maar 10 minuten, dan heb ik in ieder geval het gevoel dat ik er even uit ben geweest. Heb ik een late dienst, dan kijk ik graag televisie. Ik kijk iedere avond VI. Dat vind ik heel leuk, die flauwe humor.’

Wat zijn verder hobby’s van je? ‘Ik houd van lezen en van naar het theater en concerten gaan. De bioscoop vind ik ook leuk. Het maakt niet uit welk genre het is, als de film maar te begrijpen valt. Ik hou niet van die ingewikkelde films.’

We zijn de laatste jaren enorm gegroeid

Weer terug naar DigiContact. Hoe kan DigiContact zich volgens jou nog verder ontwikkelen? ‘Ik werk sinds september ook als projectmedewerker, waardoor ik achter de schermen veel bezig ben om zaken goed te regelen. Zo houd ik me bezig met de aansluiting van nieuwe organisaties, zodat dat goed verloopt. Dat het team op de hoogte is en dat iedereen weet hoe alles geregeld en geregistreerd kan worden.’

We zijn een dynamisch en innovatief team. Iedereen is erg actief en denkt mee over de beste aanpak

‘We zijn enorm gegroeid. Voor de toekomst denk ik dat DigiContact blijft groeien, waardoor het de uitdaging is om de kwaliteit hoog te houden en voldoende personeel te krijgen. Ik denk ook dat het nodig is om ons werk eenvoudiger in te richten. Nu moeten we bijvoorbeeld steeds in verschillende dossiers inloggen en het zou fijner zijn als een systeem de juiste dossiers direct koppelt aan de cliënt die belt. Achter de schermen zijn we hier ook mee bezig. We zijn een dynamisch en innovatief team. Iedereen is erg actief en denkt mee over de beste aanpak. Dat maakt het voor mij extra leuk om bij DigiContact te werken.’